De burgemeester is opnieuw aan het woord. ,,Het ongeluk maakt bij heel veel mensen oude en verse wonden open." Ze hebben veel brieven en mails gekregen van mensen die iets soortgelijks hebben meegemaakt. 

Hij bedankt iedereen. Iedereen die aan het monument heeft meegewerkt. Iedereen die van hen houdt en in het bijzonder hun oudste dochter. Maar natuurlijk ook Dana en Liva. ,,We houden van jullie."

De vader van Dana en Liva vindt het fijn dat er een monument komt in het park waar niet alleen zij, maar ook andere mensen troost kunnen vinden. Een plek waar iedereen samen kan zijn. 

Hij begint over de eerste dochter van hem en zijn vrouw die elf jaar geleden vroegtijdig is gestorven. Tien jaar later gebeurde het ongeluk. Zijn oudste dochter heeft het overleefd. Lag te vechten voor haar terwijl haar jongere twee zusjes samen zijn gestorven. Hand-in-hand lagen ze in het mortuarium. 

De burgemeester begint haar toespraak. Ze zegt dat het ongeluk iedereen in Nederland heeft doen sidderen. Al snel ontstond er vanzelf een monument. Vol met bloemen en knuffels.